Φεραμπίνο, Άλντο

(Ferrabino, Κούνεο 1892 – Ρώμη 1972). Ιταλός ιστορικός. Χρημάτισε καθηγητής της αρχαίας ιστορίας στα Πανεπιστήμια της Πάντοβα (1922-49) και της Ρώμης (1949-62). Έγινε πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής για τις ιστορικές σπουδές (1959-72), πρόεδρος του Ινστιτούτου της Ιταλικής Εγκυκλοπαίδειας (1954-72) και άλλων πνευματικών ιδρυμάτων. Υπήρξε μαθητής του Ντε Σάνκτις και του Μπελόκ. Το πρώτο αξιόλογο έργο του είναι Η κατάργηση της ελευθερίας στην αρχαία Ελλάδα (1929). Άλλα αξιοσημείωτα έργα του είναι: Η ρομαντική Ιταλία (1934), Καίσαρ (1941), Νέα ιστορία της Ρώμης (3 τόμοι, 1942-48), Χριστός (1961), Γραπτά για τη φιλοσοφία της ιστορίας (1962) κ.ά.